Deugen, ofwel het "Mensen die niet denken en doen zoals wij zijn slecht" syndroom.
Het ontbreekt aan de kracht van durven te onderkennen dat je mogelijk in de verkeerde gewoontes gelooft. Twijfelen en onderzoeken is juist de kiem van vooruitgang. En van na onderzoek enige mate van zekerheid te hebben over bepaalde zaken. Althans zolang nieuwe inzichten de oude wetenschap niet hebben ingehaald. (omdat er iemand aan twijfelde en nieuw onderzoek naar heeft gedaan)
Dit geld niet alleen voor conservatieve gelovigen, maar ook voor progressieve gelovigen.
Dat komt (volgens mij) door het proces van geloven. Geloven is volgens mij het parkeren van je eigen onvermogen om alles te begrijpen en te weten buiten jezelf.
Racisme en discriminatie deugen niet. Ze deugen niet omdat ze deur naar dat het mogelijk ook anders kan, dicht gooien. Vervolgens jezelf een deugmens vinden, omdat je racisme en discriminatie slecht vindt, sluit meteen de mogelijke positieve kanten van racisme en discriminatie uit. Als je daar consequent op doorredeneert is een diploma hebben een form van discriminatie. Is dat slecht dan?
Het gaat er volgens mij niet om of, wat anderen vinden, goed of slecht is. Het gaat er om aan welke regels we ons houden waardoor we andere de ruimte geven om hun eigen leven te leiden. En een goede dialoog over de grenzen waar we elkaar tegen komen. Er zijn parallel te trekken tussen vechtsporten (waarbij geen doden vallen) en het leven. Het gaat erom je aan de regels te houden die je na een goed gesprek daarover hebt afgesproken.
Deugen deugt niet omdat het over rechten gaat en niet over regels. Rechten zijn wat je een ander geeft door je aan de regels te houden. Niet andersom!
Deugen gaat over jezelf het recht toe-eigenen anderen te discrimineren. Daarom deugt het niet!
Reacties
Een reactie posten